Ένα ιστολόγιο για το χωριό Σπάτα Αχαΐας

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Φυσιογνωμία του Δήμου Λαρισσού

Σάββατο, Νοεμβρίου 19, 2011 0 σχόλια

Ο Δήμος Λαρισσού περιλαμβάνει μια αρκετά μεγάλη γεωγραφική περιοχή 225.729 στρεμμάτων η οποία εκτείνεται από τον Aραξο ως τις Βελιτσές.

Είναι φυσικό λοιπόν σε αυτή την έκταση να μην υπάρχει ομοιομορφία. Έτσι διακρίνουμε τρεις ζώνες όπου εντάσσουμε τον πληθυσμό ανάλογα με την μορφολογία του εδάφους και την απασχόληση.

Η πρώτη περιλαμβάνει τα διαμερίσματα Λακκόπετρας, Αράξου και Μετοχίου και χαρακτηρίζεται ως αγροτουριστική. Η γεωργική απασχόληση κυριαρχεί, με τον τουρισμό όμως να έχει μια δυναμική ανάπτυξης τόσο με την παραλία Καλογριάς όσο και με αυτή της Λακκόπετρας.

Η δεύτερη περιλαμβάνει τα διαμερίσματα Απιδεώνας, Ριόλου όπου το έδαφος είναι πεδινό και οι ασχολίες των κατοίκων είναι κατά κύριο λόγο αγροτικές.

Τέλος η τρίτη χαρακτηρίζεται ως ημιορεινή ζώνη με προοπτικές ανάπτυξης αγροτουρισμού και περιλαμβάνει τα διαμερίσματα Καγκάδι, Πέττα, Ματαράγκα, Αγ. Νικόλαο (Σπάτα), Μιχόϊ και Βελιτσές. Οι ασχολίες των κατοίκων είναι τόσο γεωργικές όσο και κτηνοτροφικές. Συγκριτικά είναι η πιο ευαίσθητη περιοχή του Δήμου.

Ο Δήμος Λαρισσού ανήκει στους νεοσύστατους δήμους και όπως προαναφέραμε περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό Δημοτικών Διαμερισμάτων που αποτελούν μια γεωργική, τουριστική και δημιουργική κοινωνία, μια ζωντανή παρουσία στην Ελληνική πραγματικότητα. Αναφερθήκαμε σε ένα τόπο με ένδοξο και λαμπρό παρελθόν πλούσιο σε ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά.

Η βόλτα σε αυτά τα Δημοτικά Διαμερίσματα προβάλλει τις καλλιέργειες πατάτας, ελαιώνων και κηπευτικών, τα παραδοσιακά τυροκομεία και ελαιοτριβεία αλλά και τη γραφικότητα τους.

Δημογραφικά Χαρακτηριστικά του Δήμου Λαρισσού

Ο πληθυσμός του Δήμου Λαρισσού σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ανέρχεται στους 8.683 κατοίκους. Ο μόνιμος πληθυσμός εκτιμάται περίπου στους 7.500 κατοίκους ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες φτάνει τους 20.000 κατοίκους.

Ο Δήμος όπως ενδεικτικά αναφέραμε είναι κατά κύριο λόγο αγροτικός.Γι' αυτό και βλέπουμε πως το σύνολο των απασχολουμένων στον πρωτογενή τομέα ανέρχεται σε 3.270 άτομα, στον δευτερογενή τομέα σε 484 άτομα και στον τριτογενή τομέα σε 527 άτομα.

Στον Δήμο υπάρχει ξενοδοχειακή υποδομή και λειτουργούν ξενώνες, μπανγκαλόους και ενοικιαζόμενα δωμάτια, που συμβάλλουν στην τουριστική ανάπτυξη. Λειτουργούν επιχειρήσεις που ασχολούνται με την επεξεργασία των αγαθών που παράγονται από τον αγροτικό και κτηνοτροφικό πληθυσμό και απασχολούν ένα σημαντικό αριθμό ανθρώπων της περιοχής.

Φυσικές ομορφιές

Το όρος ΜΟΒΡΗ που δεσπόζει στο ορεινό κομμάτι του Δήμου μας, θεωρείται από ειδικούς πρόβουνος του Ερύμανθου με υπέροχο φυσικό κάλλος και πλούσια βλάστηση από ρύκια, άριες, σχοίνα, πουρνάρια και κουκουναριές.

Πευκοδάση

Διακρίνεται σε μια πρώτη ζώνη χαλέπιου πεύκης προς το μέρος της θάλασσας και μια δεύτερη κουκουναριάς, με μια ενδιάμεση ζώνη με μικτές συστάδες και από τα δυο είδη. Γενικά η κουκουναριά καταλαμβάνει μικρότερη έκταση και εμφανίζεται αμιγής στο Β.Α και Ν.Α. τμήμα του δάσους.

Η Χαλέπιος Πεύκη παρουσιάζει έντονη αυξητική τάση που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο δάσος Κουκουναριάς διαπιστώνονται προγκήματα εξαιτίας της απουσίας φυσικής αναγέννησης του είδους τείνει να εκτοπίσει και να υποκαταστήσει βαθμιαία την Κουκουναριά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα επιμήκη ανοίγματα κατακλιζόμενα από νερά, που σχηματίζονται εντός των πευκόφυτων εκτάσεων, συνήθως παρατηρούμενα από θίνες εποικιζόμενες από πεύκα παράλληλα προς την ακτή. Ένα από αυτά το Κέντρο είναι αρκετά βαθύ και έχει πάρει τη μορφή μικρού ποταμού και απάγει τα νερά της Λάμιας προς τη θάλασσα.

Δάσος βελανιδιάς

Πιο εσωτερικά από το πευκοδάσος συναντάμε τμήματα αραιού δάσους ήμερης βελανιδιάς (Quercus macropelis), με πολύ μικρότερη έκταση από αυτήν του πευκοδάσους. Aλλα φυτικά είδη συναντώνται σε μικρό αριθμό με χαρακτηριστική την επικράτηση βισκοανθεκτικών ειδών, όπως ο ασφόδελος ( Asphodelus microcarpus). Αρκετή εξάπλωση εμφανίζει η φτέρη (pteridium aquilinum) ενώ απαντούν διάσπαρτα και άλλα δενδρώδη είδη όπως η γκορτσιά (Pyrus amygdaliformis), η τσικουδιά (Pistacia terebinthus) και θαμνοκέδρα (Juniperus phoenica).

Υγρά λιβάδια

Λιβάδια σχηματίζονται είτε ως μεγάλα ανοίγματα μεταξύ των συστάδων του πευκοδάσους και της βελανιδιάς είτε περιφερειακά των λιμνών και βαλτών. Χαρακτηριστικά είδη που απαντώνται στους λιβαδικούς χώρους των ανοικτών περιφερειακών εκτάσεων της λιμνοθάλασσας Προκοπού και του έλους Λάμιας είναι τα Vicia villosa, Asphodelus microcarpus, Parentucelia viscosa, Brisa minor, Arthoxanthum odoratum, Orchis laxiflora, Iris spuria κ.α.

Υγρότοποι

Το σύμπλεγμα των υγροτόπων της περιοχής αποτελείται από τις λιμνοθάλασσες Πάπα, Προκόπου, και το έλος Λάμιας καιπεριλαμβάνουν μια τυπική σειρά από επιμέρους βιοτόπους όπως καλαμώνες, ψαθοτόπια, αλμυρόβαλτους και ανοιχτές επιφάνειες ρηχών νερών. Τυπικά είδη των υγροτόπων είναι το αγριοκάλαμο (Phragmites australis), ψαθιά (Typha latifolia και Τ. angustata) φτελιές και ιτιές (Salix sp.).

Απαντώνται ακόμα με μεγάλη συχνότητα το καλάμι (Arundo donax) κύπερη ( Cyperus longus) και βούρλα ( Juncus maritimus). Στις παρακείμενες των λιμνοθαλασσών και ελών περιοχές επικρατούν τα ανθεκτικά στα άλατα φυτά -αλόφυτα όπως αυτά των γενών Salicornia .

Λιμνοθάλασσα περιοχής (Πάππα - Πρόκοπος)

Οι λιμνοθάλασσες της περιοχής λειτουργούν ως φυσικά ιχθυοτροφεία και πραγματοποιούνται καλλιέργειες εκστατικής μορφής. Τα κύρια άλιευσιμα είδη είναι ο Κέφαλος, το Λαυράκι, η Τσιπούρα και το Χέλι.
Read more... 👆

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Ταξιδέυοντας στην δυτική Αχαΐα

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 15, 2011 0 σχόλια

Στο 14ο χλμ. της Παλαιάς Εθνικής Οδού Πατρών-Πύργου στρίβουμε αριστερά. Στο σημείο αυτό υπάρχει κόμβος σύνδεσης της Παλαιάς με τη Νέα Εθνική Οδό Πατρών - Πύργου.

Αφήνουμε τη Νέα Εθνική σ’ αυτούς που θέλουν να ταξιδεύσουν γρήγορα προς την υπόλοιπη Πελοπόννησο και ανηφορίζουμε στο δρόμο που μας οδηγεί σε μια όμορφη και ενδιαφέρουσα διαδρομή.

Μηδενίζουμε το κοντέρ στο σημείο της Παλαιάς Εθνικής Οδού που στρίψαμε δεξιά και συνεχίζουμε ευθεία στο δρόμο που διανοίγεται μπροστά μας.

Σε 2 χλμ. θα δούμε πινακίδα που μας πληροφορεί ότι συνεχίζοντας ευθεία πηγαίνουμε προς Άγιο Στέφανο (σε 3 χλμ.), ενώ στρίβοντας δεξιά θα βρεθούμε στο χωριό Θεριανό (σε 1 χλμ.). Συνεχίζουμε πάντα ευθεία και σε 4,2 χλμ. φτάνετε στη Βιομηχανική Περιοχή της Πάτρας (ΒΙ.ΠΕ.). Εδώ που βρήκαν φιλόξενο έδαφος να αναπτυχθούν μεγάλες βιομηχανίες με εθνική αλλά και διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα και εμβέλεια.

Στο σημείο αυτό μας περιμένουν ένα σωρό πινακίδες που μας πληροφορούν ότι αν οδεύσουμε αριστερά θα βρεθούμε στα χωριά Άγιος Στέφανος (1 χλμ.), Χαϊκάλι (4 χλμ.), Ίσωμα (7 χλμ.), ενώ αν επιλέξουμε να κινηθούμε δεξιά οδηγούμαστε προς τις φυλακές (αχρείαστες να ’ναι, και μακριά από μας) και τα χωριά Καλαμάκι (3 χλμ.), Σανταμέρι (23 χλμ.), Φώσταινα (7 χλμ.).
Πάμε δεξιά λοιπόν.

Σε 800 μέτρα (δηλαδή στο 5ο χλμ. από την αρχή της διαδρομής) αριστερά μας στέκουν οι φυλακές. Ουδείς λόγος για στάση. Προσπερνάμε γρήγορα και στα 6,8 χλμ. φτάνουμε στο Καλαμάκι.

Οι πινακίδες που θα δούμε μας πληροφορούν ότι:
• Ο δρόμος αριστερά οδηγεί στο Χαϊκάλι.Ο δρόμος δεξιά οδηγεί στα Λουσικά και τον Αλισσό. Τα Λουσικά είναι η έδρα του Δήμου Ωλενίας.
• Ο δρόμος ευθεία οδηγεί προς τα Σουδεναίικα (σε 4 χλμ.), τα Πηγάδια ή Τζάιλο (σε 12 χλμ.) και το Σανταμέρι (σε 20 χλμ.).

Προτείνουμε την τρίτη εκδοχή, συνεχίζουμε δηλαδή ευθεία.Ο δρόμος είναι πάντα καλός. Μη φανταστείτε βεβαίως κανένα αεροδιάδρομο. Μιλάμε για έναν τυπικό επαρχιακό δρόμο, ασφαλτοστρωμένο, όχι πολύ πλατύ και γι’ αυτό αποφύγετε μεγάλες ταχύτητες Άλλωστε κινούμενοι αργά απολαμβάνετε και την όμορφη φύση που στη συγκεκριμένη περιοχή τη στολίζουν ελιές, αμπέλια, αγριολούλουδα.Στο 9ο χλμ. δεξιά μας φαίνεται το χωριό Φώσταινα. Δείτε το, συνεχίζοντας ευθεία και σε 300 μέτρα θα μπούμε στο χωριό Σουδεναίικα.

Το όμορφο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου μας περιμένει καθώς διασχίζουμε το χωριό. Ακριβώς απέναντι θαυμάστε το μεγάλο πλάτανο και το πηγάδι που δροσίζεται στη σκιά του. Αν νιώθετε μουδιασμένοι είναι ευκαιρία για μια γρήγορη στάση για να ξεμουδιάσετε.

Συνεχίζουμε ευθεία στο δρόμο και σε 3 χλμ. (στο 13,2 χλμ. της διαδρομής) θα δούμε πινακίδες. Ο δρόμος αριστερά οδηγεί στο χωριό Φλόκα (σε 6 χλμ.) και ο δρόμος δεξιά στα χωριά Άρλα, Ελαιοχώρι αλλά και στην Κάτω Αχαΐα. Ευθεία πηγαίνουμε προς τα Πηγάδια (4 χλμ.) και το Σανταμέρι (13 χλμ.). Κινηθείτε ευθεία και σιγά γιατί σε 300 μέτρα δεξιά, σκαρφαλωμένο σ’ ένα λοφίσκο, «διαμένει» χρόνια τώρα το Γυφτόκαστρο.


Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας, σε 500 μέτρα ο δρόμος γίνεται ανηφορικός και εμφανίζονται στροφές, όμως το τοπίο μάς καταπραΰνει με την κατάφυτη φορεσιά του.
Αν σας κουράσουν οι λίγες στροφές στο 15,5 χλμ. της διαδρομής σάς δίνεται η ευκαιρία για ξεκούραση. Στο σημείο αυτό δεξιά, μας περιμένει ένα κιόσκι και μια βρύση για να μας ξεδιψάσει.
Εντάξει, ξεκουραστήκατε, ας συνεχίσουμε τη διαδρομή.
Στο 17ο χλμ. μπαίνουμε στο χωριό Πηγάδια που παλιά το έλεγαν και Τζάιλο (έτσι το λένε ακόμα πολλοί κάτοικοι της περιοχής).

Μπροστά μας φαίνεται καθαρά το όρος Σκόλις.Στο 17,8 χλμ. της διαδρομής θα βρεθείτε ενώπιον μιας διχάλας.Ο δρόμος αριστερά οδηγεί προς Χαραυγή (5 χλμ.) και Νεοχώρι (1 χλμ.).
Συνεχίζουμε το δρόμο δεξιά που πηγαίνει προς τις Πόρτες και το Αγραπιδοχώρι όπως μας ενημερώνουν οι πινακίδες.Στο 19,3 χλμ. μας δίνεται η ευκαιρία μιας παράκαμψης μήκους 3,7 χλμ. για να επισκεφθούμε την Ιερά Μονή Μαρίτσας.Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος στο μεγαλύτερο μήκος του και μόνο για ένα χλμ. πριν από το Μοναστήρι είναι χωματόδρομος αλλά εύκολος.


Συνεχίζοντας ευθεία στο δρόμο προς Σανταμέρι και Πόρτες, στο 22ο χλμ. της διαδρομής εισερχόμεθα στο χωριό Σανταμέρι, στους πρόποδες του ομώνυμου βουνού, τη μαγεία του οποίου ανακάλυψαν οι ανεμοπτεριστές και πετούν από εδώ για να δουν τον κόσμο από ψηλά.
Επιβλητικό το βουνό με τα γυμνά βράχια του, αποτελεί για τους παλιούς κάτι σαν … Μετεωρολογική Υπηρεσία αφού, όπως λένε, αν καλυφθεί από σύννεφα η κορυφή του («πιάσει κατσούλα») τότε σύντομα θα βρέξει στην ευρύτερη περιοχή.

Βγαίνοντας απ’ το χωριό στα 500 μέτρα υπάρχει η δυνατότητα μιας δεύτερης παράκαμψης μήκους 5,5 χλμ. που οδηγεί στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Σπάτα. Στις 10 Μαΐου που εορτάζει η Μονή θα δείτε χιλιάδες προσκυνητές να φθάνουν πολλοί εκ των οποίων ξιπόλητοι ή και να περπατούν με τα γόνατα εκπληρώνοντας έτσι κάποιο τάμα τους στο θαυματουργό Άγιο.

Συνεχίζοντας στον κεντρικό δρόμο, στο 28,5 χλμ. της διαδρομής φτάνουμε στο χωριό Πόρτες που αποτελεί και την κατάληξη του προορισμού μας.

Στο σημείο αυτό πινακίδες μας πληροφορούν:
• Ένας δρόμος δεξιά οδηγεί στα χωριά Βελιτσές, Ξενιές, Αγραπιδοχώρι καθώς και στο Νομό Ηλείας (σε 40 χλμ. οδηγείστε στον Πύργο).
• Ένας δεύτερος δρόμος δεξιά οδηγεί προς τον Αρχαιολογικό χώρο των Πορτών και στην κοινότητα Κάλφα.

Από το σημείο αυτό μπορείτε να δείτε (από μακριά φυσικά) την τεχνητή λίμνη του Πηνειού. Αν επιλέξετε να φτάσετε στον αρχαιολογικό χώρο ρωτήστε τους ντόπιους για το δρόμο που θα ακολουθήσετε, γιατί υπάρχει κίνδυνος να χαθείτε σε διάφορους χωματόδρομους
Read more... 👆

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Εθνικό Πάρκο Στροφυλιάς - Κοτυχίου

Παρασκευή, Ιουλίου 15, 2011 0 σχόλια

Η περιοχή «Δάσος Στροφυλιάς - Λιμνοθάλασσα Κοτυχίου» αποτελεί πλέον ένα από τα 26 Εθνικά Πάρκα της χώρας μας για τα οποία έχει συσταθεί Φορέας Διαχείρισης (Ν. 3344/2002) και λόγω της εξαιρετικής της σημασίας προστατεύεται από την εθνική αλλά τη διεθνή νομοθεσία.

Είναι μια από τις 11 περιοχές της Ελλάδας που αποτελούν Υγροτόπους Διεθνούς σημασίας σύμφωνα με τη Σύμβαση Ramsar.

Τμήμα της περιοχής έχει ενταχθεί στο Δίκτυο «NATURA 2000» ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα Πουλιά σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ΕΟΚ και ολόκληρη η περιοχή είναι προτεινόμενη Ειδική Ζώνη Διατήρησης σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ που αφορά στη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων, της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας.

Τα όρια της ευρύτερης περιοχής εκτείνονται από το ακρωτήριο του Αράξου (Ν. Αχαΐας) μέχρι πριν από τα Λεχαινά (Ν. Ηλείας) και περικλείουν μια λωρίδα γης μήκους 30 χλμ. Και κυμαινόμενου πλάτους από 0,5 έως 4χλμ. Η προστατευόμενη περιοχή έχει έκταση 51700 στρ. και αποτελείται από τις λιμνοθάλασσες Αράξου, Προκόπου και Κοτυχίου, το έλος της Λάμιας, τους λόφους των Μαύρων Βουνών (240 μ.), το δάσος της Στροφυλιάς και τις θίνες (αμμόλοφους) σε όλο το μήκος της παράκτιας ζώνης.

Οι υγρότοποι αποτελούν σημαντικό ενδιαίτημα για την υδρόβια ορνιθοπανίδα, για πλήθος αμφιβίων και ερπετών καθώς και για υδρόβια και αλόφιλα είδη χλωρίδας. Οι λιμνοθάλασσες φιλοξενούν τον χειμώνα και την άνοιξη πληθυσμούς υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών (πάπιες κ.α.) που ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες. Οι βραχώδεις πλαγιές των Μαύρων Βουνών αποτελούν ιδανικό βιότοπο για τα αρπακτικά πουλιά.

Το δάσος της Στροφυλιάς απλώνεται σε έκταση 20.000 στρεμμάτων και αποτελεί το πιο εκτεταμένο δάσος κουκουναριάς στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Η ποικιλία των ενδιαιτημάτων που παρατηρούνται στην περιοχή επιτρέπει την ύπαρξη πλήθους ειδών χλωρίδας και πανίδας, πολλά από τα οποία είναι προστατευόμενα διεθνώς (π.χ. Καλαμοκανάς, χερσαίες χελώνες).

Πηγή: http://www.larissos.gr
Read more... 👆

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Άραξος (Aκρωτήριο)

Κυριακή, Μαΐου 08, 2011 0 σχόλια

Ο Άραξος ή Κάβο Πάπας* ή Καλογριά, είναι ακρωτήριο της Αχαΐας στα δυτικά του νομού, το οποίο από την αρχαιότητα έως σήμερα θεωρείται το σύνορο Αχαΐας-Ηλείας. Πρόκειται για την ΒΔ. εσχατιά της Πελοποννήσου και το ΝΔ. κέρας του Πατραϊκού κόλπου.

Απέχει 30 ναυτικά μίλια από την Πάτρα και το 1877 τοποθετήθηκε φάρος που φαινόταν από απόσταση 8 μιλίων.

Το ακρωτήριο αυτό που αποτελεί αμμώδη γλώσσα που τερματίζει προς Ν. στο λεγόμενο "Μαύρο βουνό" όπου Α. και η ομώνυμη λίμνη Καλογριά, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο λόγω των συνεχών προσχώσεων από την ύλη των ποταμών Αχελώου και Ευήνου που δημιουργούν προσχωματικά βέλη, ένεκα των θαλασσίων ρευμάτων, δημιουργώντας έτσι ένα υφαλοπλαίσιο βάθους μέχρι 5 οργιές και σε απόσταση ενάμισι μιλίου όπου τα νερά καθίστανται αβαθή. Ασφαλής όρμος προσέγγισης θεωρείται η ανατολική σχηματιζόμενη αγκάλη, 2,5 μίλια Α.ΝΑ. του ακρωτηρίου, που φέρει εξ αυτού το όνομα "καραβοστάσι".

Κατά την αρχαιότητα ήταν το σύνορο Αχαΐας - Ηλείας.Ο Άραξος είναι ένα από τα περίδοξα ελληνικά ακρωτήρια όπου εν όψει αυτού κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 συνέβη η περίφημη ναυμαχία των Πατρών λεγόμενη και ναυμαχία του Αράξου.


wikipedia
Read more... 👆

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Λίμνη Καϊάφα

Τρίτη, Ιανουαρίου 18, 2011 0 σχόλια

Η περιοχή του Καϊάφα και της ομωνύμου Λουτροπόλεως βρίσκεται στα όρια του Δήμου Ζαχάρως.

Περιλαμβάνει τη θάλασσα του Ιονίου πελάγους με την εκτεταμένη και καθαρή αμμώδη ακτή, το θαυμάσιο πευκόδασος της Στροφυλιάς, την πεδινή περιοχή με το συνεχόμενο κάμπο Ξηροχωρίου - Ζαχάρως και την οροσειρά του μυθικού όρους Λαπίθα στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται από δυτικά η πηγή των Ανιγρίδων Νυμφών και ανατολικά η πηγή του Γερανίου αύλακα. Οι ιαματικές πηγές έχουν την αρχή τους, στους μυθικούς χρόνους.

Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η λίμνη δεν υπήρχε την εποχή του ιστορικού παρά μόνο ο ποταμός Ανιγρος ο οποίος πήρε την ονομασία του από το σπήλαιο των Ανιγρίδων Νυμφών. Οι πρόγονοί μας πίστευαν πως μέσα στο μεγάλο σπήλαιο προς τα δυτικά κατοικούσαν νύμφες. Η μία ήταν η Καλλιάφεια από την οποία προήλθε και η σημερινή ονομασία "Καϊάφας" η δεύτερη η Πηγαία και η τρίτη η Ιασις στην οποία απέδιδαν και την ιαματικότητα των νερών. Μερικοί αναφέρουν την ύπαρξη και μιας τέταρτης νύμφης με το όνομα Συνάλλαξις.

Αλλη παράδοση όσον αφορά τη δυσοσμία των νερών αναφέρει ότι εκεί κατέφυγε να πλύνει και να καθαρίσει την πληγή του ο Κένταυρος Νέσσος που χτυπήθηκε από τα βέλη του Ηρακλή. Στον Κένταυρο αυτό ανέθεσε ο Ηρακλής να περάσει την γυναίκα του Δηάνειρα στον Αχελώο ποταμό. Στη μέση του ποταμού ο Κένταυρος θέλησε να βιάσει τη Δηάνειρα. Στις φωνές της δε ο Ηρακλής από την απέναντι όχθη, τόξευσε τον Κένταυρο και εκείνος τότε κατέφυγε στις σπηλιές να πλύνει το τραύμα του.

Τα ιαματικά νερά είναι πλούσια σε υδρόθειο. Το κλίμα είναι απαλλαγμένο από ισχυρούς ανέμους, ατμοσφαιρικές μεταβολές και θερμικές διακυμάνσεις. Η θερμοκρασία παραμένει καθ' όλη τη λουτρική περίοδο από Μαΐου - Οκτωβρίου μεταξύ 20ο - 30ο C. Η λίμνη αποτελούσε σπουδαίο και πλούσιο κυνηγότοπο υδροβίων πουλιών. Με τον αστείρευτο θησαυρό του κυνηγιού και των ψαριών η λίμνη υπήρξε θαυμάσιο ιχθυοτροφείο και τόπο επιβίωσης των κατοίκων της περιοχής. Το κυνήγι της μπάλιζας γινόταν συστηματικά μέσα στη λίμνη με μονόξυλα λόγω της χαμηλής πτήσεως των πουλιών αυτών.

Μύθοι και ιστορίες για τον Καϊάφα

Πολλοί αρχαίοι περιηγητές μίλησαν για τον παράξενο εκείνο τόπο όπου έβγαιναν τα νερά με την έντονη οσμή από το βράχο, όπου έσμιγαν τα δυο ποτάμια και όπου το έδαφος ήταν βαλτώδες και επικίνδυνο. Τα αρχαία χρόνια έρχονταν επισκέπτες στην περιοχή γιατί τα νερά των πηγών που έβγαιναν μέσα από τις σπηλιέςστα βράχια του Λαπίθα είχαν θεραπευτικές ιδιότητες.

Η κακοσμία του νερού λέγανε ότι οφειλόταν στο ότι ο κένταυρος Χείρωνας ήρθε εδώ και έπλυνε την πληγή που του είχαν προκαλέσει τα φαρμακερά βέλη του Ηρακλή.

Άλλη εκδοχή αναφέρει τον αργοναύτη Μελάμποδα που έριξε εδώ τα σκευάσματα που χρησιμοποίησε για τον καθαρμό των θυγατέρων του μυθικού βασιλιά του Άργους Προίτου. Αυτές καυχιόντουσαν τόσο για την ομορφιά τους που η Ήρα τις τιμώρησε τρελαίνοντάς τες.

Η χριστιανική παράδοση, με τη σειρά της, ισχυρίζεται ότι εδώ έκανε μπάνιο για να συνέλθει ο Καϊάφας όταν ναυάγησε στην περιοχή ταξιδεύοντας για τη Ρώμη. Κατά μια εκδοχή τα νερά μολύνθηκαν από το μιασμένο κορμί. Κατά άλλη εκδοχή, τα νερά αρνήθηκαν να περιθάλψουν το δικαστή του Ιησού και τον έδιωξαν με τα βρωμερά νερά τους.
Read more... 👆
Google Ads | Το κάθε κλίκ μετράει